Β. 9. Η ΠΕΕΑ «εξισώνει» άντρες και  γυναίκες (1944)

Το 1921, ενώ συνεχίζεται η Μικρασιατική Εκστρατεία, ο Έλληνας πρωθυπουργός και γνωστός αντιβενιζελικός ηγέτης Δημήτριος Γούναρης υπόσχεται δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και υποστηρίζει σχετική πρόταση στην Γ’ Εθνοσυνέλευση, η οποία απορρίπτεται και προκαλεί βίαιες συζητήσεις.

Τρία χρόνια αργότερα (1924), η βενιζελικής πλειοψηφίας Εθνοσυνέλευση αποφασίζει να δώσει δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες μετά από μία πενταετία. Όπως ορίζεται, θα ψηφίζουν μόνο στις δημοτικές εκλογές, χωρίς να μπορούν να εκλέγονται και αυτό υπό την προϋπόθεση να έχουν συμπληρώσει το 30ό έτος της ηλικίας τους και να γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση.

Πλήρη πολιτικά δικαιώματα απέδωσε
στις γυναίκες το Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων το 1944

Αρχές του 1928, λοιπόν, ενώ κυβερνά επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού ο Αλέξανδρος Ζαΐμης, έχουμε την πρώτη δημόσια συγκέντρωση, στην Αθήνα, για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών (Θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ, 18 Μαρτίου), ενώ σε μιαν εξαετία, επί αντιβενιζελικής κυβερνήσεως Παναγή Τσαλδάρη, έχουμε δημοτικές εκλογές (1934), όπου οι γυναίκες καλούνται να ψηφίσουν. Τελικά, ψηφίζουν μόνο 240 γυναίκες, επειδή δεν έχει ληφθεί μέριμνα για να συμπεριληφθούν στους εκλογικούς καταλόγους και εξαιτίας των αρνητικών κοινωνικών αντιλήψεων και του μεγάλου αριθμού αναλφάβητων γυναικών.

Κατά τη διάρκεια, όμως, της Κατοχής, στις Κορυσχάδες (1944), σχετικό ψήφισμα – προσχέδιο Συντάγματος του Εθνικού Συμβουλίου της πρώτης λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα (ΠΕΕΑ – Πανελλήνια  Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, φωτογραφία) αναφέρει ρητά: «Όλοι οι Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, έχουν τα ίδια πολιτικά και αστικά δικαιώματα», αναγνωρίζει, δηλαδή, για πρώτη φορά ίσα πολιτικά δικαιώματα και για τα δύο φύλα. Εκλέγονται, μάλιστα, και οι πρώτες γυναίκες βουλευτές: Χρύσα Χατζηβασιλείου, Μαρία Σβώλου, Καίτη Νισυρίου – Ζεύγου, Μάχη Μαυροειδή, Φωτεινή Φιλιππίδη. Η ΠΕΕΑ ήταν "μια από τις σπουδαιότερες και σημαντικότερες στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, ένας κορυφαίος σταθμός στην πάλη του ελληνικού λαού για πραγματική λαϊκή εξουσία, η μοναδική ίσως στιγμή που ίσχυσε πραγματικά - και για τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς του κράτους - ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται από το λαό» ", όπως σημειώνει ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" στο φύλλο της 14.05.2000.