103. Στο πλευρό των νικητών; 

Μόλις επέστρεψε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τον Ιούνη του 1917, στην πρωθυπουργία, μετά τον «Εθνικό Διχασμό», με γενική επιστράτευση μάζεψε 300.000 στρατιώτες, που εντάχτηκαν στην πλειοψηφία τους στο αγγλογαλλικό στρατό που πολεμούσε στη Μακεδονία. Έτσι, άρχισε η συμμετοχή της Ελλάδας στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο...

Το 1918 (17/30 Μάη) στη μάχη του Σκρα ο ελληνικός στρατός θριαμβεύει κατά των Γερμανοβουλγάρων και συνεχίζει τον αγώνα μέχρι το Σεπτέμβρη (29/9) της ίδιας χρονιάς, που έχουμε την τελική συνθηκολόγηση των Βουλγάρων. Τον επόμενο μήνα (31 Οχτώβρη 1918) η Τουρκία υπογράφει ανακωχή στο Μούδρο με τις δυνάμεις της «Αντάντ». Αγγλογαλλικός στρατός κυριεύει την Κων/πολη και μαζί του εγκαθίσταται σ`  αυτήν  ένα ελληνικό στρατιωτικό άγημα μ` επικεφαλής το Λεωνίδα Παρασκευόπουλο (φωτογραφία). Την ίδια ώρα, ο ελληνικός στόλος, με ναυαρχίδα το θωρηκτό «Αβέρωφ» αγκυροβολεί στο Βόσπορο, ενώ όλα δείχνουν πως η εξωτερική πολιτική του Βενιζέλου θριαμβεύει.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπογράφονται μυστικές συμφωνίες μεταξύ των ισχυρών χωρών της «Αντάντ» για καθορισμό των ζωνών επιρροής στη Μέση Ανατολή, καθώς τα εκεί συμφέροντά τους τις έφερναν συχνά σε διπλωματική σύγκρουση. Με τη συμφωνία του Λονδίνου (1916) αναγνωρίζεται στη Γαλλία η περιοχή της Κιλικίας κι η Συρία, στην Αγγλία η Μεσοποταμία, η Αραβία και τα λιμάνια της Παλαιστίνης και, τέλος, στη Ρωσία οι διεκδικήσεις της στην Αρμενία και το Κουρδιστάν.

Το 1917 στη Σαβοΐα, με τη συνθήκη της Μωριέννης, η περιοχή της Σμύρνης παραχωρείται στους Ιταλούς. Κι οι δυο συμφωνίες (Λονδίνου & Μωριέννης) ήταν καθαρά αποικιακού χαρακτήρα, αναθεωρήθηκαν αργότερα από τις κατοπινές συνθήκες ειρήνης, δίχως να θιγεί, όμως, το πνεύμα που τις διακατείχε. Ειδικότερα η συνθήκη της Μωριέννης δεν απόχτησε ποτέ νομική ισχύ, μια κι η Ρωσία, μη συμμετέχοντας στη συνδιάσκεψη αυτή, δεν  την προσυπέγραψε κι αργότερα, μετά την Οχτωβριανή επανάσταση του 1917 και την επικράτηση των κομμουνιστών που άλλαξαν άρδην το καθεστώς και τους στόχους της πάλαι ποτέ τσαρικής Ρωσίας, δεν την αναγνώρισε.

Το Συμβούλιο της Ειρήνης , πριν υπογραφεί η συνθήκη των Σεβρών (θέρος 1920), παρά την ιταλική αντίδραση που βασιζόταν στη  συνθήκη της Μωριέννης, αναθέτει στην Ελλάδα την προσωρινή διοίκηση της περιοχής της Σμύρνης. Για να πετύχει, όμως, την ευνοϊκή στάση των άλλων δυτικοευρωπαϊκών δυνάμεων της «Αντάντ»  προς τις μικρασιατικές και θρακικές διεκδικήσεις των Ελλήνων ο πρωθυπουργός Βενιζέλος  είχε δεχτεί λίγο πριν (Φλεβάρης - Μάρτης 1919) να συμμετέχει κι ελληνικός στρατός στη λεγόμενη «Ουκρανική Εκστρατεία», που επιχείρησαν οι Δυτικοί κατά των Μπολσεβίκων στην Ουκρανία.

Η κίνηση αυτή του Βενιζέλου θα προδιαθέσει δυσμενώς τους Σοβιετικούς απέναντι στους Έλληνες, που κατοικοεδρεύουν από χρόνια στη νότια Ρωσία, και στην παρουσία ελληνικού στρατού σε μικρασιατικά εδάφη και στη Σμύρνη.