88. Αγγλία & 'Ελληνες προ του 1821

Από τα χρόνια των Ναπολεόντειων πολέμων και μετά (αρχές 19^ου αι.), η θαλασσοκράτειρα Αγγλία ήθελε να προωθήσει τα οικονομικά συμφέροντά της στην ανατολική Μεσόγειο και να ελέγχει αυτή τους εμπορικούς δρόμους προς την Ινδία. Φυσικό, λοιπόν, ήταν να μην επιθυμεί τις επεκτατικές προς τα νότια βλέψεις της Ρωσίας και να τις εμποδίζει. Η ασθενής οθωμανική αυτοκρατορία την εξυπηρετούσε στα σχέδιά της και γι’  αυτό ακολουθούσε το αξίωμα της «ακεραιότητας της αυτοκρατορίας του Σουλτάνου».

Διαφώνησε τόσο στο  Troppau, όσο και στο Laybach  (1819 και 1821 αντίστοιχα) με τις αρχές της «Ιεράς Συμμαχίας» για στρατιωτικές επεμβάσεις, αφού προτιμούσε τη μέθοδο της οικονομικής διείσδυσης. Με οικονομικές συμβάσεις και με δάνεια υπό επωφελείς για τον δανειστή όρους η αγγλική οικονομική διείσδυση  ήταν πιο κερδοφόρα κι οδηγούσε σε διαρκέστερη εξάρτηση του δανειζόμενου από το δανειστή.

Σχετικά με την Ελληνική Επανάσταση, οι Έλληνες του Λονδίνου διάβασαν στους “Times” της 11ης Απριλίου 1821 την εξής είδηση που τους έκανε να ριγήσουν από συγκίνηση και ενθουσιασμό: «Ο Πρίγκιψ Υψηλάντης έχει ένα έντιμο και διακεκριμένο όνομα μεταξύ των συμπατριωτών του. Ο πατήρ του είχε εξορισθή υπό του Τούρκου κυβερνήτου και ο πάππος του είχεν θανατωθή σκληρώς υπ' αυτών. Κατά συνέπειαν ωθείτο εις την εχθρότητά του κατά της Πύλης υπό διπλού κινήτρου. Της εκδικήσεως και της φιλοπατρίας. Οι Τούρκοι σφαγιάζονται παντού και εις τον Μωρέαν και εις την Ήπειρον. Ο Αλή πασάς και ο Υψηλάντης είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον. Χθες έφθασαν ενταύθα (Τεργέστη) πληροφορίαι περί επαναστάσεως εις την Κωνσταντινούπολιν, εν συνεχεία επαναστάσεως εις την Βλαχίαν. Λέγεται ότι ο Έλλην Πατριάρχης εσφαγιάσθη».

Την ίδια στιγμή,  όμως, η αγγλική κυβέρνηση κρατά ουδέτερη στάση, σαφέστατα μεροληπτική εις βάρος των Ελλήνων αρχικά, αφού κατείχε από το 1814 τα Εφτάνησα. Μάλιστα, τον πρώτο καιρό της Επανάστασης, περίμενε και ανάλογα με τις εξελίξεις θα προσάρμοζε και τη δική της πολιτική και ο Άγγλος πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, Στράγκφορδ, έδειχνε σαφέστατα φιλοτουρκική στάση και έκανε ό,τι του περνούσε από το χέρι, για να εμποδίσει τη ρωσική πολιτική, ενώ, την ίδια εποχή, δέχτηκε και πρόταση από το σουλτάνο, όπως γράφει ο Γ. Κορδάτος, «να μετακληθούν από τη Μάλτα μερικά αγγλικά πολεμικά πλοία για να καθαρίσουν το Αιγαίο από τον επαναστατικό ελληνικό στόλο». Ο Άγγλος διπλωμάτης έπαιρνε οδηγίες από το μισέλληνα υπουργό του των εξωτερικών κατά την περίοδο 1821 – 1822, Castlereagh (Κάσλεριγ, Robert Stewart, 1769 – 1822, φωτογραφία), ο οποίος «έβριζε και χλεύαζε τον ελληνικό αγώνα και αποκαλούσε τους Έλληνες ανθρωπάρια ανάξια να ξεσκλαβωθούν».