95. Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-'29

Οι σχέσεις τσαρικής Ρωσίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας είχαν περάσει πολλά κύματα, στο διηνεκές της Ιστορίας. Στο παρόν λήμμα θα σταθούμε, με τη βοήθεια της «Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους» της Εκδοτικής Αθηνών,  στις 26/4/1828, όταν, ενώ συνεχίζεται η Ελληνική Επανάσταση, θα κηρυχτεί νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος, αφού ο τσάρος Νικόλαος ο 1^ος  (φωτό) απαιτούσε από το Μαχμούτ το 2^ο τα συμπεφωνημένα στο Ackerman, όπου δεν είχε γίνει, όμως, αναφορά στο ελληνικό ζήτημα, κάτι που η Πύλη και οι επιτελείς της ερμήνευσαν ως έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του Τσάρου και της Ρωσίας για την τύχη των Ελλήνων. Για δε τους Έλληνες, την άνοιξη του 1828, ο ίδιος ο Τσάρος θα εκφράσει την αντιπάθειά του για την – κατά τη γνώμη του – φριχτή, εγκληματική και αποκρουστική συμπεριφορά τους, εφόσον είναι υπήκοοι, όπως πιστεύει, που στασίασαν εναντίον του νομίμου ηγεμόνα τους (!).

Ο πόλεμος διήρκεσε μέχρι τις 14/9/1829, ο ρωσικός στρατός, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειές του κατά το 1828 (Μάης – Οχτώβρης), προέλασε, από το Μάη του 1829 και εξής, στην ανατολική Βαλκανική και έφτασε ίσαμε την Αδριανούπολη. Εκεί, υπογράφεται η φερώνυμη συνθήκη, που ενοχλεί τους Αγγλογάλλους, οι οποίοι παρακολουθούν τον τελευταίο χρόνο (από αρχές του 1828) τη Ρωσία να προσπαθεί να λύσει εις όφελός της μόνον το ελληνικό ζήτημα. Ας ιδούμε τους σπουδαιότερους όρους της ειρήνης αυτής, εν τάχει: «1. ακεραιότητα του οθωμανικού κράτους, 2. τήρηση των προγενεστέρων συνθηκών μεταξύ Πύλης και Ρωσίας, 3. προσχώρηση της Πύλης στην από 6/7/1827 συνθήκη του Λονδίνου μεταξύ Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας κι αφορούσε τη ρύθμιση των ελληνικών υποθέσεων, 4. βάσιμες εγγυήσεις για την ελευθερία της ναυσιπλοΐας στη Μαύρη Θάλασσα και 5. περαιτέρω διαπραγματεύσεις Τούρκων και Ρώσων επιτετραμμένων σχετικά με τα αιτήματα αποζημιώσεων και με τις λοιπές αξιώσεις των δυο μερών».