96. "Αθάνατος" Ντίκενς

Φέτος (2012), συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από τη γέννηση μιας σημαντικής φυσιογνωμίας της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Ο λόγος για τον Άγγλο (και δημοσιογράφο) Κάρολο Ντίκενς. 
Γεννήθηκε στις 7 Φλεβάρη του 1812 στο Λάντπορτ του Πόρτσμουθ, ενώ πέθανε το καλοκαίρι του 1870 στο Ρότσεστερ (9 Ιούνη) και θάφτηκε στη "Γωνιά των Ποιητών", δίπλα στους Τζόφρεϊ Τσόσερ, Άλφρεντ Τένισον, Σάμιουελ Τζόνσον και Ρ. Κίπλινγκ. 
Όλα του τα βιβλία και τα κείμενα περιστρέφονται γύρω από την καθημερινή ζωή στα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης και την παρουσιάζει χωρίς εξωραϊσμούς ή υποκρισία και προβάλλοντας τις οξυμένες, σύγχρονές του, ταξικές αντιθέσεις μεταξύ των πολλών φτωχών και εξαθλιωμένων από τη μια και των λίγων και εύπορων χλιδάτων από την άλλη κατά τη Βικτωριανή εποχή. 
Ήταν γιος δημόσιου υπαλλήλου που τα χρέη του οδήγησαν στη φυλακή τον ίδιο και ανάγκασαν το μικρό Κάρολο, βαθιά πληγωμένο από το γεγονός, να διακόψει το σχολείο και να πιάσει δουλειά σε εργοστάσιο βερνικιών.

Μια απροσδόκητη κληρονομιά, απάλλαξε τον πατέρα του από τη φυλακή και τον ίδιο από το εργοστάσιο, οδηγώντας τον στη συνέχεια σε ένα δικηγορικό γραφείο και κατόπιν στη δημοσιογραφία, όπου εξελίχθηκε σε έναν από τους ικανότερους και ταχύτερους ανταποκριτές.

Στον ελεύθερο χρόνο του έγραφε διηγήματα, σκιαγραφώντας πρόσωπα που συναντούσε στο δρόμο. Ο Ντίκενς έγραφε τα μυθιστορήματά του σε συνέχειες, αρχικά σε περιοδικά και κατ' αυτόν τον τρόπο η γραφή του απέκτησε ένα συγκεκριμένο ρυθμό με το αναγνωστικό κοινό να περιμένει με αγωνία την συνέχεια.

Το πρώτο του έργο, με τίτλο «Σκιαγραφήματα του Μποζ», τυπώθηκε το 1836. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν τα «Χαρτιά του Πίκγουικ», που έγιναν ανάρπαστα από το αναγνωστικό κοινό και μετά εκδόθηκε ο «Ολιβερ Τουίστ», εμπνευσμένος από όσα είχε δει και γνωρίσει ο Ντίκενς στις περιοδείες του ως ανταποκριτής εφημερίδος.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων αυτών επιτυχιών του, ο Ντίκενς είχε παντρευτεί την Αικατερίνη Χόγκαρθ και η οικογένειά του μεγάλωσε με γοργό ρυθμό καθώς απέκτησε εννέα παιδιά. Ο «Δαβίδ Κόπερφιλντ» (1849-1850) είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Το 1859,  εκδόθηκε για πρώτη φορά το πιο ευπώλητο από τα μυθιστορήματά του,  « Η ιστορία δύο πόλεων »  και το 1860-1861 εξέδωσε σε σειρές τις «Μεγάλες Προσδοκίες».

Ο Ντίκενς είναι από τους λίγους συγγραφείς που ευτύχησαν να δοξαστούν και να τιμηθούν εν ζωή αλλά και να παραμένουν γνωστοί δύο αιώνες αργότερα. Ο  «Δαβίδ Κόπερφιλντ » , ο  «Όλιβερ Τουίστ » , ο  « Νίκολας Νίκλεμπυ » , οι «Μεγάλες Προσδοκίες» έχουν φανατικούς αναγνώστες σε όλες τις έκτοτε γενιές, παγκοσμίως. Τα έργα του εξακολουθούν να βρίσκονται σήμερα στην τρίτη παγκοσμίως θέση σε πωλήσεις, αμέσως μετά τη Βίβλο και το  « Κεφάλαιο »   του Καρλ Μαρξ. Την εξήγηση γι’ αυτή τη μοναδική απήχηση του Καρόλου Ντίκενς τη δίνει ίσως μια σημείωση του Λέοντα Τολστόι: «Η πρώτη προϋπόθεση για τη δημοτικότητα ενός συγγραφέα, το πρωταρχικό μέσο για να κερδίσει την αγάπη του κοινού, είναι η αγάπη με την οποία ο ίδιος μεταχειρίζεται τους ήρωές του. Για αυτό, οι ήρωες του Ντίκενς είναι οι φίλοι όλης της ανθρωπότητας. Αποτελούν το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στον άνθρωπο της Αμερικής και τον άνθρωπο της Πετρούπολης». 
Το παρόν λήμμα στηρίχτηκε σε αναρτήσεις στις ιστοσελίδες των ελληνικών εφημερίδων REAL, TA NEA, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ σχετικά με τις εκδηλώσεις για τη 200η επέτειο των γενεθλίων του Άγγλου λογοτέχνη .