Β. 31. Από μαθητής του Σωκράτη, μέλος της ολιγαρχικής δεκαρχίας

Ο Χαρμίδης ο Αθηναίος είναι ένας από τους πολιτικούς που πρωταγωνίστησαν στα τέλη του 5ου αι. μετά τον Πελοποννησιακού πολέμου.

'Ήταν γιος του Γλαύκωνος, μητράδελφος του Πλάτωνος και ξάδελφος του Κριτία. Διακρινόταν για τη σεμνότητα και την ωραιότητά του. Από τους πιστούς φίλους και μαθητές του Σωκράτη.

 Γεννήθηκε το 440 π.Χ. και σκοτώθηκε το 403 π.Χ., στη Μουνιχία, σε μάχες των ολιγαρχικών, στην παράταξη των οποίων ανήκε, με τους δημοκρατικούς του Θρασύβουλου, που προσπαθούσαν να επαναφέρουν τη δημοκρατία στην Αθήνα, ενώ στις ίδιες συρράξεις βρήκε το θάνατο κι ο Κριτίας, όπως διαβάζουμε στα «Ελληνικά» του Ξενοφώντος. 

Ενώ το 415 π.Χ. συμμετέχει στην ιεροσυλία των Ελευσίνιων Μυστηρίων και δημεύτηκε το βιος του, αργότερα, με το τέλος του πελοποννησιακού πολέμου, λόγω των ολιγαρχικών του πεποιθήσεων, είχε διοριστεί μέλος της δεκαμελούς κυβέρνησης του Πειραιά απ’ τους «Τριάντα Τυράννους» (404 π.Χ.). 

Ο Χαρμίδης ήταν πρωταγωνιστής του φερώνυμου πλατωνικού διαλόγου («Χαρμίδης»), που ‘χει ως θέμα τη σωφροσύνη και την ευδαιμονία των ανθρώπων, ενώ και ο ιστορικός και φιλόσοφος Ξενοφών τον έχει ανάμεσα στους συμμετέχοντες στο «Συμπόσιό του» και του αφιερώνει και ένα κεφάλαιο των «Απομνημονευμάτων» (Βιβλίο Γ, κεφάλαιο 8).