Β. 45. Η 25η Μαρτίου εθνική και χριστιανική γιορτή

Ο βασιλιάς Όθων είχε ενηλικιωθεί και ασκούσε, δίχως Σύνταγμα, μαζύ με τα βασιλικά καθήκοντά του και τα Πρωθυπουργικά, ενώ το ελεύθερο ελληνικό κράτος διήγε, μετ’ εμποδίων, κατά τα λοιπά, τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας του, όταν ο Χιώτης πολιτικός των πρώτων μετεπαναστατικών χρόνων και Υπουργός των Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης Γεώργιος Γλαράκης (1789 - 1855) εισηγείται, το ακόλουθο Βασιλικό Διάταγμα 980 /  15(27)-3-1838:  

«'Οθων, ελέω Θεού βασιλεύς της Ελλάδος, επί τη προτάσει της Ημετέρας  επί των Εκκλησιαστικών κ.τ.λ. Γραμματείας, θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου, λαμπρά καθ' εαυτήν εις πάντα 'Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ' αυτήν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος τoυ Ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν τηv ημέραν ταύτην εις τo διηνεκές ως ημέραν Εθνικής Εορτής και διατάττομεν τηv διαληφθείσαν Ημετέραν Γραμματείαν να δημοσιεύση και ενεργήση τo παρόν διάταγμα».

Με το προαναφερθέν διάταγμα, αποφασίζεται να εορτάζεται σε όλον τον Ελληνισμό εφεξής η επέτειος του εθνικού ξεσηκωμού του 1821 ανήμερα μιας μεγάλης χριστιανικής εορτής, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου την 25^η Μαρτίου. Να σημειωθεί, βεβαίως, ότι από το 1833 η τότε εκ Βαυαρίας Αντιβασιλεία του Όθωνος είχε προχωρήσει στο αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδας από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. 

Πηγή: "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" της Εκδοτικής Αθηνών.