Β. 48. Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας

Στο σημερινό σημείωμα, θα γνωρίσουμε ένα από τα 7 θαύματα της αρχαιότητας, τον Φάρο της Αλεξάνδρειας, το κατεξοχήν σύμβολο της ελληνιστικής ακμής της περιοχής υπό την εξουσία των Πτολεμαίων. 

Πασίγνωστο πολιτικό, εμπορικό και πολιτιστικό, κοσμοπολίτικο επίκεντρο της Μεσογείου η Αλεξάνδρεια γνωρίζει τη μέγιστή της φήμη όχι μόνο εξαιτίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που την ίδρυσε στο Νείλο, αλλά κυρίως από την πολυετή βασιλεία της δυναστείας των Πτολεμαίων (323 – 30 π.Χ.) , που προσείλκυσε και σημαντικές μορφές του ελληνικού πνεύματος.

Ο Αλέξανδρος είχε την ιδέα της δημιουργίας του Φάρου, μόλις έφτασε στην Αίγυπτο. Ο Πτολεμαίος ο Α’ διέταξε να ξεκινήσει το έργο και το ανέθεσε – εάν ήταν αδιάβλητη ή όχι η ανάθεση του έργου, εάν είχε προηγηθεί εκπόνηση μελέτης συνοδευομένης από μελέτη περιβαλλοντικών ή άλλων επιπτώσεων δεν ξέρω, αλλά ρωτήστε καλού – κακού τους αρμοδίους του Υπουργείου Δημοσίων έργων – στον αρχιτέκτονα Σώστρατο, αλλά τελικά το λαμπρό τούτο μαρμάρινο δημιούργημα των 143 μέτρων στο ύψος, που στην κορυφή του είχε άγαλμα του θεού Ήλιου, τέλειωσε τα χρόνια του Πτολεμαίου του Β’ (περί το 283 π.Χ.) και έμεινε όρθιο για 15 αιώνες στο νησί Φάρος της Αλεξάνδρειας, πριχού χαθεί. 

Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας επλήγη από τρεις σεισμούς που έλαβαν χώρα το 796, το 1303 και το 1323 μ.Χ. Το 1323, μάλιστα,  ο Άραβας επισκέπτης Ιμπν Μπατούτα δεν μπορούσε να εισέλθει στον φάρο από τα πολλά ερείπια που είχαν συγκεντρωθεί. Το 1480 μ.Χ. ο Σουλτάνος της Αιγύπτου, Καΐτ-μπεης, χρησιμοποίησε τα εναπομείναντα ερείπια μεταφέροντάς τα για το χτίσιμο κάστρου στον ίδιο χώρο, πάνω στη θεμελίωση του Φάρου. Αλλά και αυτό το φρούριο αν και είχε ανακαινισθεί στις αρχές του 19ου αι. κατεδαφίστηκε από τους Άγγλους το 1882.