Β. 42. Ελλάς, χώρα ναυτικών!

Στις 20 του Μάρτη του 1918, στο με αρ. 58 φύλλο του Τεύχους Α' της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, δημοσιεύτηκε ο νόμος 1152 , "περί δυνάμεως του κατά θάλασσαν στρατού διά το έτος 1918".

Το νομοσχέδιο, το οποίο είχε ψηφισθεί νωρίτερα ομόφωνα από τη Βουλή, έφερε την υπογραφή του βασιλιά Αλέξανδρου και του υπουργού Ναυτικών, ναυάρχου των Βαλκανικών πολέμων Παύλου Κουντουριώτη (φωτογραφία).

Το 1918 ήταν η χρονιά που θα τελείωνε ο 1ος παγκόσμιος πόλεμος, στον οποίο η Ελλάδα είχε βγει, μετά την περιπέτεια του "Εθνικού Διχασμού" (1916-17), το καλοκαίρι του 1917 με την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στο πλευρό της "Αντάντ" (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία), αλλά η χώρα μας είχε άλλες βλέψεις, ήθελε τον ναυτικό έλεγχο των νησιών του Αιγαίου Πελάγους που είχαν λευτερωθεί από τον ελληνικό στόλο κατά τους Βαλκανικούς πολέμους.

Η ναυτική δύναμη, λοιπόν, της Ελλάδας κατά το εν λόγω έτος προσδιορίζεται εν όλω σε 17.597 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, ναύτες, προσωπικό συνεργείων, λιμενοφύλακες, πολιτικούς υπαλλήλους και ναυτικούς δοκίμους. Η δύναμη αυτή, όπως αναφέρεται στον παρόντα νόμο, επιτρέπεται ν' αυξηθεί μόνο στις περιπτώσεις που προβλέπονται από το νόμο 535 "περί ναυτικής στρατολογίας". 

Να σημειωθεί ότι το Ελληνικό πολεμικό ναυτικό είχε ήδη στο ενεργητικό του θριάμβους κατά των Τούρκων στους Βαλκανικούς πολέμους, την - όπως είπαμε - απελευθέρωση του Αιγαίου. Συγκεκριμένα, πρωταγωνιστής των θαλάσσιων επιχειρήσεων στον 1ο βαλκανικό πόλεμο ήταν ο προαναφερθείς υπουργός Ναυτικών ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης. Το πρώτο σημαντικό του κατόρθωμα θεωρείται η βύθιση από τον ελληνικό στόλο του τουρκικού θωρηκτού "Φετίχ Μπουλέν" στις 13 Οκτωβρίου 1912 στη Θεσ/νικη. Μετά, βγήκε στο Αιγαίο και κατέλαβε Λέσβο, Χίο, Θάσο, Ίμβρο και Τένεδο και καθώς ο τουρκικός στόλος δυσκολεύεται πολύ στις κινήσεις του κι ο ελληνικός  παραμένει αήττητος από το 1821 και πέρα, δύο σημαντικές νίκες των Ελλήνων σε θαλάσσιες ελληνοτουρκικές συγκρούσεις τρομοκρατούν τους Τούρκους  που με απώλειες καταφεύγουν  στα Στενά για να κρυφτούν. Η πρώτη νικηφόρα για τους Έλληνες ναυμαχία ήταν της Έλλης, αρχές Δεκεμβρίου του 1912, κι η δεύτερη -στις πρώτες μέρες του Γενάρη του 1913- στη Λήμνο.