159. Ιησούς και φως

Στο  παρόν σημείωμα, θ’ αναζητήσουμε μέσα στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο τις αναφορές στη λέξη «φως» . Μια λέξη πολύ σημαντική και πολυσήμαντη στην καθημερινή μας ζωή, πέραν της οράσεως και σε ό,τι αφορά όχι μόνον την πνευματική ζωή των ανθρώπων, τον τρόπο πρόσκτησης γνώσεων και συνάμα τις ίδιες τις γνώσεις δηλαδή, αλλά και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το θεό και την πίστη τους σ’ αυτόν.

Πρώτη νύξη στη λέξη «φως» στον Ιωάννη και μάλιστα διπλή έχουμε στο Α’ Κεφάλαιο,  § 4 – 5. Ο σχετιζόμενος με το Θεό Λόγος είχε ζωή και η ζωή αυτή ήταν ό,τι φώτιζε τους ανθρώπους και το οποίο έλαμπε στα σκοτάδια.

Στο Α, § 6 – 9 του Ιωάννη, βλέπουμε ότι ο Ιωάννης (ο Πρόδρομος) δεν ήταν ο ίδιος φως, αλλά ότι ήλθε στη γη, για να μιλήσει για το φως του θεού, το οποίο ως αληθινό φως φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.

Στον Πρόδρομο, πάλι, αναφέρεται – όπως γράφει ο Ιωάννης – ο Ιησούς χρησιμοποιώντας τη λέξη «φως» στο κεφάλαιο Ε, § 35. Απευθυνόμενος στους Ιουδαίους, τους λέει ότι πριν απ’ αυτόν οι άνθρωποι, που γύρευαν σωτηρία και λύτρωση, θέλανε να χαρούνε για λίγο το φως που εξέπεμπε ως αναμμένο λυχνάρι ο Πρόδρομος.

Στους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, αλλά και στους Ιουδαίους εν γένει απευθύνεται ο Ιησούς και στο κεφάλαιο Η’ του Ευαγγελιστή Ιωάννη.  Στην § 12, λέει ότι είναι το φως του κόσμου. Και συμπληρώνει ότι όποιος τον ακολουθήσει, δε θα περπατά στα σκοτάδια, μα θα είναι γεμάτος από το φως της ζωής. Το φως που λάμπει και ενδυναμώνει την ανθρώπινη ζωή.

Στο κεφάλαιο Θ’, § 4 – 5, κατά το θαύμα του εκ γενετής τυφλού, ο Ιησούς δηλώνει εκ νέου ότι αν και έρχονται βαθιά σκοτάδια για την ανθρωπότητα, κατά τα οποία κανείς δεν θα μπορεί να εργαστεί, όσο ο ίδιος είναι στη γη και στον κόσμο των ανθρώπων, είναι το φως για τον κόσμο αυτό.

Όταν οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού γιατί θέλει να κατεβεί στην Ιουδαία χωρίς να φοβάται μήπως τον λιθοβολήσουν πάλι για τα κηρύγματά του οι Ιουδαίοι, εκείνος γυρίζει και τους λέει – σύμφωνα με τον Ιωάννη (ΙΑ’, § 9 – 10) – ότι όποιος περπατά τη μέρα, δεν σκοντάφτει, γιατί βλέπει το φως του κόσμου των ανθρώπων. Εκείνος, όμως, κατά τα λεγόμενα του Ιησού, που περπατά στη νύχτα γλιστρά και παραπατά και πέφτει, γιατί δεν έχει μέσα του το φως. Ίσως εδώ ο Ιησούς ως φως εννοεί την εσώψυχη γνώση (αυτογνωσία) και δύναμη ν’ αντιμετωπίζει καθετί.

Κατά την Κυριακή των Βαΐων και την είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, ο Ιησούς απευθυνόμενος προς το λαό είπε ότι οι άνθρωποι θα έχουν για λίγο καιρό ανάμεσά τους ακόμα το φως, εννοούσε τον εαυτό του, και για αυτό, πρέπει να φροντίσουν να περπατούν προς τα εμπρός όσο τους φωτίζει το φως και για να μην τους πιάσει σκοτάδι. Στο σκοτάδι δεν ξέρει, κατά τον Ιησού, κάποιος πού βαδίζει, γίνεται έρμαιο άλλων και παρασύρεται εξαιτίας της άγνοιας, της αδυναμίας και του σκοτισμένου νου του. Στον αντίποδα, όσο έχουν οι άνθρωποι έχουν το φως, πρέπει να πιστέψουν σ’ αυτό και να το εμπιστευτούν, για να γίνουν οι ίδιοι παιδιά του φωτός, ν’ αποχτήσουν δηλαδή την εσωτερική δύναμη που απαιτείται για ν’ αντιπαλεύουν τα σκοτάδια, τα καθημερινά εμπόδια της ζωής (Κατά Ιωάννην,  ΙΒ’, § 35 – 36).

Τέλος, στην § 46 του ΙΒ’ Κεφαλαίου, ο Ιωάννης ξαναβάζει τον Ιησού να φωνάζει δημόσια ότι ο ίδιος ήλθε στη γη ως φως για τους ανθρώπους και για να μην παραμείνει στα σκοτάδια της ψυχής και του πνεύματος όποιος τον πιστέψει, τον δεχτεί και τον ακολουθήσει.