Β.40.Ο «Ντανταϊσμός» καταφτάνει

Το Φλεβάρη του 1916 (08.02), ποιητές και καλλιτέχνες συναντώνται στο καμπαρέ «Βολτέρος» της Ζυρίχης και αποφασίζουν να ιδρύσουν το κίνημα Νταντά. Ηγετική μορφή του, ο Ρουμάνος συγγραφέας Tristan Tzara.  Εκτός από τον Tristan Tzara παρόντες ήταν και ο ποιητής και συγγραφέας Hugo Ball και, μεταξύ άλλων, η ποιήτρια και περφόρμερ Emmy Hennings, ο ζωγράφος και αρχιτέκτονας Marcel Janco, ο λογοτέχνης και μουσικός Richard Huelsenbeck, η ζωγράφος και γλύπτης Sophie Täuber καθώς και ο γλύπτης, ζωγράφος και ποιητής Jean Arp.

Ο G. Apollinaire

Το κίνημα του «Ντανταϊσμού» εμφανίστηκε στις εικαστικές τέχνες, στη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο και την γραφιστική. Μάλιστα, θεωρήθηκε και ως διαμαρτυρία κατά της βαρβαρότητας του πολέμου, με τον 1ο  Παγκόσμιο Πόλεμο να έχει συγκλονίσει τους νέους καλλιτέχνες.

Βασικά χαρακτηριστικά του κινήματος: 1) Αγανάκτηση για τον παραλογισμό του 1ου  Παγκοσμίου Πολέμου. 2) Αμφισβήτηση και απέχθεια για το σύγχρονο πολιτισμό και απόρριψη της αστικής κουλτούρας. 3) Απαντούν πιο πολύ με την πρόκληση, παρά με τις αισθητικές ιδέες τους.

Κυριότεροι εκπρόσωποι του «Νταντά» έως το 1922, που η τεχνική του «χάθηκε ή αναμείχθηκε» στους κόλπους των υπερρεαλιστών, ήσαν οι: Guillaume Apollinaire, Arthur Cravan, Beatrice Wood, Man Ray, Francis Picabia, Marcel Duchamp, Arthur Rimbaud, Francis Picabia, Max Ernst.