122. 1933, ο στρατός στην εξουσία

Ο στρατηγός Αλ. Οθωναίος

Στις 6 του Μάρτη στα 1933, στην Αθήνα, μετά τις βουλευτικές εκλογές της προηγούμενης ημέρας, σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση. Πρωθυπουργός μέχρι τότε (από τα μέσα του Γενάρη της ίδιας χρονιάς) ήταν, για τελευταία φορά στην πολυετή πολιτική του διαδρομή, ο Κρητικός πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος. 

Οι εκλογές της 5ης Μαρτίου 1933, όμως, έφεραν την ήττα του βενιζελισμού και του Βενιζέλου. Αν και το Κόμμα Φιλελευθέρων του Βενιζέλου και οι συνεργαζόμενοι μαζύ του βενιζελογενείς πρώην πρωθυπουργοί Γ. Καφαντάρης και Αλ. Παπαναστασίου έλαβαν το 46.32% των ψήφων, πήραν μόλις 110 έδρες και η Ηνωμένη Αντιπολίτευση των Π. Τσαλδάρη, Γ. Κονδύλη και Ι. Μεταξά 136 έδρες και 46.19% των ψήφων, ενώ ο Ι. Σοφιανόπουλος (Αγροτικό Κόμμα) 2.01%, 2 έδρες.

Οι Βενιζελικοί αξιωματικοί με επικεφαλής το Ν. Πλαστήρα δεν ήθελαν ο Βενιζέλος να παραδώσει την εξουσία στον Π. Τσαλδάρη και τους συν αυτώ. Έτσι, επιχείρησαν στρατιωτικό πραξικόπημα. Δεν γνώρισε, παρά ταύτα, την επιτυχία και τη λαϊκή αποδοχή η προσπάθειά τους αυτή και το δημοκρατικό πολίτευμα "χαροπάλευε"...

Ο πρόεδρος της δημοκρατίας, Αλ. Ζαϊμης, δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να βγει η χώρα από τη μίνι κρίση, ώσπου κατόπιν συνεννοήσεως των δυο πολιτικών παρατάξεων (Φιλελεύθεροι και Λαϊκό Κόμμα) προκρίθηκε η λύση σχηματισμού ολιγοήμερης μεταβατικής κυβέρνησης.

Πράγματι, σχηματίστηκε, στις 6 Μάρτη 1933, νέα κυβέρνηση, στην οποία παρέδωσαν τα ηνία ο Πλαστήρας και ο Βενιζέλος. Και πρόεδρος αυτής της κυβερνήσεως έως τις 10.03.1933, που ανέλαβε την εξουσία ο Παναγής Τσαλδάρης και οι κομματικοί "σύμμαχοί" του, ανέλαβε ο βενιζελικών φρονημάτων στρατηγός Αλέξανδρος Οθωναίος (1879- 1970). με αντιβενιζελική "προϊστορία" (ενεργό συμμετοχή στη δίκη των Έξι το 1922, μετά τη μικρασιατική τραγωδία).  Και η σύνθεση του βραχύβιου υπουργικού συμβουλίου υπό την προεδρία του Οθωναίου περιείχε ως επί το πλείστον στρατιωτικούς. 

Ο στρατός, λοιπόν, αναίμαχτα, το Μάρτη του 1933 (βλ. "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", Εκδοτική Αθηνών για τα πριν, τα μετά και τις ημέρες της μεταβατικής αυτής κυβέρνησης), για μια βδομάδα σχεδόν, έτσι ανέλαβε να "προστατέψει" την τόσο ευάλωτη από τη γέννησή της δημοκρατία του μεσοπολέμου, αλλά ο δρόμος προς τον χαμό της είχε ξεκινήσει πια χωρίς επιστροφή...