133. Πολιτικές δολοφονίες στη νεότερη Ελλάδα

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο από τη δολοφονία του Γάιου Ιουλίου Καίσαρος στην αρχαία Ρώμη το 44 π.Χ. , στο απόγειο της πολιτικής του σταδιοδρομίας, ας θυμηθούμε κάποιες πολιτικές δολοφονίες της νεότερης ελληνικής πολιτικής ιστορίας.

Ο Γρ. Λαμπράκης

Θα ξεκινήσουμε με τη δολοφονία του πρώτου Κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, το φθινόπωρο του 1831 από τους Μαυρομιχαλαίους πολιτικούς του αντιπάλους. Έπεται η δολοφονία του πρωθυπουργού Θεοδώρου Δηλιγιάννη το Μάη του 1905 από ένα χαρτοπαίχτη για τα μέτρα που είχε λάβει κατά των λεσχών. Το 1913, το Μάρτη, θα δολοφονηθεί, με τους βαλκανικούς πολέμους εν εξελίξει, ο βασιλεύς Γεώργιος ο 1ος και το 1948 (Πρωτομαγιά), ενώ συνεχιζόταν ο εμφύλιος πόλεμος, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χρήστος Λαδάς. 

Αφού μεσολαβεί ο φόνος του βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη (Μάης 1963) στη Θεσσαλονίκη από παρακρατικούς, τα μεταδικτατορικά χρόνια, έχουμε τις δολοφονίες δυο ακόμη βουλευτών, του Αλέξανδρου Παναγούλη (Πρωτομαγιά 1976) και του Παύλου Μπακογιάννη (φθινόπωρο 1989). Πρόκειται για δυο φυσιογνωμίες με πλούσια αντιδικτατορική δράση την περίοδο της Απριλιανής χούντας (1967- '74) και σημαντική συμβολή στα πολιτικά δρώμενα με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, μετά το 1974.