83.  Κ. Παρθένης & ελληνική ζωγραφική 

Λίγες ημέρες  πριν εκπνεύσει ο Ιούλιος του 1967, αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών ο μεγάλος ζωγράφος Κων/νος Παρθένης. Είχε γεννηθεί το 1878 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ασχολήθηκε από την ηλικία των 14 ετών με τη ζωγραφική και παρακολούθησε μαθήματα σε όλες τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις- κοιτίδες καλλιτεχνικών ρευμάτων.

Από το 1930 έως το 1948 διετέλεσε καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και σφραγίζει κατά τον ιδανικότερο τρόπο με ακτινοβολία σαφώς προς τη σύγχρονη με εμάς ζωγραφική τις τεχνοτροπίες που εμφανίζονται και στον Ελλαδικό χώρο κατά το Μεσοπόλεμο και αργότερα.

Η τέχνη του Παρθένη εμπεριέχει τη ζωγραφική του ελληνικού παρελθόντος, οικειώνεται τις σύγχρονες ευρωπαϊκές καλλιτεχνικές τάσεις και δείχνει ακριβώς το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική τέχνη. Αποδέχεται ολόκληρη την ευρωπαϊκή κληρονομιά, αλλά συγχρόνως αναζητεί ερεθίσματα στην ελληνική παράδοση, την οποία αναδημιουργεί.

Ο Κ. Παρθένης είναι από τους σημαντικότερους εισηγητές του Ιμπρεσιονισμού στην Ελλάδα, αλλά στο έργο του επικρατούν στοιχεία όπως μια αντιρεαλιστική τάση και ένας πολύπλοκος Συμβολισμός, που όμως επουδενί δεν μειώνουν την πνευματικότητα της προσωπικότητάς του από την οποία κατευθύνονται για να γίνουν το αντικείμενο της τέχνης του. Στο έργο του τα αιτήματα των ευρωπαϊκών τάσεων (Ιμπρεσιονισμός, Κυβισμός, ιδεαλιστικές  ροπές κ.α.) αλλά και οι άμεσες φυσικές εντυπώσεις διυλίζονται από μια ισχυρότατη προσωπική αίσθηση που συγκρατεί κι εκμεταλλεύεται μόνο ό,τι συναρμόζεται με το όραμα του καλλιτέχνη.

Η γραμμή του παραπέμπει στην αρχαιοελληνική αγγειογραφία, τα πρόσωπα των έργων του θυμίζουν βυζαντινή τεχνική και στις συνθέσεις του συναντάς χρώμα λιτό και διάφανο.