86. Ο Ελληνισμός διχασμένος στα 431 π.Χ.




Κοιτάζοντας το χάρτη της Ελλάδας λίγο πριν το 431 π.Χ., βλέπουμε ότι οι πιο πολλές πόλεις έχουν στραφεί στο μέρος των Λακεδαιμονίων, γιατί υπόσχονταν ότι θα απελευθερώσουν όλες τις ελληνικές πόλεις από την καταπιεστική Αθηναϊκή ηγεμονία. Έτσι,  στο πλευρό των Λακεδαιμονίων, που ναυπηγούσαν, για να μπορέσουν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους, στόλο 500 πλοίων, τάχτηκαν όλοι οι Πελοποννήσιοι πλην των Αργείων και των Αχαιών, οι οποίοι, όμως, αργότερα προσχώρησαν κι αυτοί στη Σπαρτιατική συμμαχία, οι Μεγαρείς, οι Φωκείς, οι Λοκροί, οι Βοιωτοί, οι Αμπρακιώτες, οι Λευκάδιοι και οι Ανακτόριοι.

Στο απέναντι «στρατόπεδο», συμμάχους για τους Αθηναίους μπορούμε να βρούμε, στο ξεκίνημα του πολέμου τουλάχιστον, τους Χιώτες, τους Λέσβιους, τους Πλαταιείς πατροπαράδοτα, αλλά και τους κατοικούντες την Ναύπακτο Μεσσήνιους. Επίσης, συστρατεύτηκαν με την Αθήνα κι οι περισσότεροι Ακαρνάνες, οι Κερκυραίοι, οι Ζακύνθιοι, οι Κάριοι, οι γείτονες των Καρίων Δωριείς, η Ιωνία, ο Ελλήσποντος, τα παράλια της Θράκης, και τα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά εκτός από τη Μήλο και τη Θήρα.

«Θουκυδίδης, ο Αθηναίος, έγραψε την ιστορίαν του πολέμου μεταξύ των Πελοποννησίων και των Αθηναίων. Την συγγραφήν αυτού ήρχισεν ευθύς εξ αρχής της εκρήξεώς του, διότι προείδεν ότι θ' απέβαινε μεγάλος και περισσότερον αξιομνημόνευτος από κάθε προηγούμενον πόλεμον, και εσυμπέραινε τούτο από το γεγονός ότι αμφότερα τα Κράτη κατήρχοντο εις αυτόν, ενώ ευρίσκοντο εις την ακμήν της παντός είδους στρατιωτικής δυνάμεώς των, και ότι έβλεπε τους λοιπούς Έλληνας είτε τασσόμενους αμέσως, είτε διανοουμένους τουλάχιστον να ταχθούν προς το εν ή το άλλο μέρος. Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον» . Μ’ αυτά τα λόγια, ξεκινούσε την «Ιστορία» του ο Θουκυδίδης (σε μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου) και θέλησε να προϊδεάσει το διαχρονικό αναγνώστη του για ό,τι θα διάβαζε παρακάτω για τον Πελοποννησιακό πόλεμο!