13.  Ο Ελληνικός Μεσοπόλεμος (1923 -1940)

    

Καλό Μήνα! 
1923 – ’36, η μεγαλύτερη διάρκεια της περιόδου που αποκαλείται Ελληνικός μεσοπόλεμος. Η Δημοκρατία, από το Μάρτη του 1924 (Α. Παπαναστασίου) με τα «γυάλινα πόδια» και κυβερνήσεις συνεργασίας, 1926 – 1928, όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, βενιζελικών και αντιβενιζελικών, αλλά όχι και της Αριστεράς. Η επιστροφή του Ελευθερίου Βενιζέλου  (φωτογραφία,  από το δικτυακό τόπο του Εθνικού Ιδρύματος  «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος») στην εξουσία (1928 – ’32, 1933),  και η εγκατάλειψη του μεγαλοϊδεατισμού. Ο ερχομός των Μικρασιατών προσφύγων και η ένταξή τους στην ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή.  Το «ιδιώνυμο» του 1929 και οι διώξεις κατά της Αριστεράς. Με εξαίρεση την τετραετία της παντοδυναμίας του Βενιζέλου, κοινωνική και πολιτική αστάθεια έχουμε στη χώρα και αξιοσημείωτες είναι οι επιδράσεις του διεθνούς οικονομικού κραχ του 1929 στην ελληνική οικονομία.
Το φθινόπωρο του 1932, το Λαϊκό Κόμμα, υπό τον Παναγή Τσαλδάρη, επιστρέφει στην εξουσία για λίγους μήνες, πριν την εξίσου βραχύβια, αρχές του επόμενου έτους, διακυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου, στην τελευταία του πρωθυπουργική θητεία. Μάρτης του 1933, εκλογική νίκη του Τσαλδάρη, αποτυχόν στρατιωτικό πραξικόπημα των φιλοβενιζελικών, αλλά οι Λαϊκοί, αν και μεσολάβησε ένα ακόμη κίνημα, στο Μάρτη του 1935,  κρατούν τα ηνία της εξουσίας ως τον Οχτώβρη του 1935, οπότε ο Τσαλδάρης ανατρέπεται από τον υπουργό του και άλλοτε βασιλομάχο στρατηγό Γεώργιο Κονδύλη.

Σε ό,τι αφορά την πολιτική, όμως, και κοινωνική ιστορία των τελών της μεσοπολεμικής περιόδου που σχετίζονται με τη διακυβέρνηση Μεταξά (1936 – 1940) στην Ελλάδα, από τον Αύγουστο του 1936, έχουμε, εις βάρος των πολιτών και δη των δημοκρατικών και της Αριστεράς, «συγκατοίκηση» της μοναρχίας με δικτατορικό καθεστώς. Ο βασιλέας Γεώργιος ο 2^ος των Γλύξμπουργκ βρίσκεται – μετά  το «θάνατο» της «φιλάσθενης» Δημοκρατίας του Μεσοπολέμου και την πολιτειακή μεταβολή, χάρη στο «δημοψήφισμα» του Νοέμβρη του 1935 από το Γ. Κονδύλη – στο θρόνο, απ’ όπου είχε εκδιωχθεί το 1923. Την ίδια στιγμή, ο πρωταγωνιστής του «Εθνικού Διχασμού» (1915 – ’17) από το βασιλικό και αντιβενιζελικό «στρατόπεδο» στρατηγός Ιωάννης Μεταξάς – έπειτα απ’ τη μυστηριώδη σωρηδόν «εξαφάνιση» από την πολιτική σκηνή των πρωταγωνιστών του α’ μισού του 20^ου αι. (Ε. Βενιζέλος, Π. Τσαλδάρης, Γ. Κονδύλης, Κ. Δεμερτζής κ.α.) – από τις 4 Αυγούστου 1936, με τη συναίνεση του βασιλιά Γεωργίου του 2^ου, διαλύει τη Γ’ Αναθεωρητική Βουλή και κηρύσσει στρατιωτικό νόμο στη χώρα, εγκαθιδρύοντας προσωπική δικτατορία έως το θάνατό του, στις 29 – 01 – 1941.