16. Η εμφάνιση του Ισλάμ 

   

Το 622 μ.Χ. (16 Ιούλη), σημειώνεται, στην Αραβία, ένα γεγονός, το οποίο, έκτοτε, είχε και συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, να ‘χει πολυποίκιλες και σημαντικές συνέπειες στην παγκόσμια Ιστορία. Ο Μωάμεθ, ιδρυτής μιας νέας μονοθεϊστικής θρησκείας,  του Ισλάμ, εγκαταλείπει, σ’ ηλικία 50, περίπου, ετών, τη γενέτειρά του, Μέκκα, όπου η διδασκαλία του δεν είχε βρει απήχηση, και μεταναστεύει στην Αιθρίβη, η οποία, κατοπινά, μετονομάστηκε σε Μεδίνα, Πόλη του Προφήτη.

Από την Αιθρίβη – Μεδίνα, το Ισλάμ διαδόθηκε σ’ όλη την οικουμένη και η «Εγίρα» (: μετανάστευση) του 622 θεωρείται η αφετηρία της νέας θρησκείας και σημείο εκκίνησης της μουσουλμανικής χρονολογίας. Η «κατάτμηση» του χριστιανικού πληθυσμού εξαιτίας των αιρέσεων, ο τρόπος ζωής των Αράβων νομάδων και οι λόγω εμπορίου επαφές και συναλλαγές των ανθρώπων στη Μέση Ανατολή βοήθησαν, κατά τη γνώμη των ιστορικών, την εξάπλωση του Ισλάμ, το οποίο ζητά από τους «μουσλίμ» ή μουσουλμάνους  ή μωαμεθανούς πιστούς του να στρατευτούν στο θρησκευτικό και πολιτικό μαζύ κράτος του Θεού, το Χαλιφάτο.

Μπορεί ο Μωάμεθ να πέθανε το 632 μ.Χ., η διδασκαλία του σώθηκε στο ιερό ισλαμικό βιβλίο, το «Κοράνιο», όπου διαβάζουμε πως το Ισλάμ βασίζεται στην πίστη: στο μοναδικό παντοδύναμο και αιώνιο θεό, τον Αλλάχ, στους αγγέλους, ουράνιους υπηρέτες του θεού, στους απεσταλμένους προφήτες του Αλλάχ, εξ ων τελευταίος ήταν ο Μωάμεθ, στο ίδιο το «Κοράνιο» ως βιβλίο σοφίας και αποκαλύψεως, στην Ημέρα της Ανάστασης και της Κρίσης και στο Πεπρωμένο, που ‘χει προκαθορίσει ό,τι αφορά την ανθρώπινη ζωή.

Ο Μουσουλμάνος, τέλος, οφείλει να ομολογεί συνεχώς την πίστη του, να προσεύχεται ατομικά ή ομαδικά, να νηστεύει στο Ραμαζάνι, να παρέχει, προαιρετικά και υποχρεωτικά, την ελεημοσύνη του προς τη φτωχολογιά κι όσους έχουν ανάγκη, να μεταβεί, άπαξ τουλάχιστον στη ζωή του, στη Μέκκα και να εξαπολύσει «ιερό πόλεμο» εναντίον των απίστων. Ο «ιερός πόλεμος», που ξεκίνησε απ’ τους άμεσους διαδόχους του Μωάμεθ, Αμπου Μπακρ (632 – 634) και Ομάρ (634 – 644), έφερε την ταχύτατη εξάπλωση του Ισλάμ και την κατακτητική προέλαση των μουσουλμάνων Αράβων επί βυζαντινών και περσικών, άλλοτε, εδαφών. Ίσως, γιατί εξασφάλιζε επί γης «πλούσια λεία» και μεταθανάτια «καλή κρίση»…

Χρήσιμο για το σημερινό σημείωμα ήταν το βιβλίο του Γ. Μουστάκη «Οι πέντε μεγάλες θρησκείες του κόσμου» (Αθήνα, 1987, ε’ έκδοση). Πολλές ευχαριστίες, επίσης, οφείλουμε και στη Δομνίκη Καράντζιου που μας χάρισε ένα εξαίσιο σκίτσο της για τη μετανάστευση του Μωάμεθ, το 622 μ.Χ..